Narcos, Πάμπλο Εσκομπάρ: Plata o plomo

Narcos: Plata o plomo

Ο Πάμπλο Εσκομπάρ φαίνεται πως είναι το νέο παιχνίδι στον τομέα της μυθοπλασίας και αυτό άλλοτε είναι κακό και άλλοτε καλό. Στην περίπτωση του Paradise Lost με τον Μπενίσιο Ντελ Τόρο δεν ήταν και τόσο καλό. Στην περίπτωση του Sicario που δεν είναι Εσκομπάρ, αλλά είναι τα ναρκωτικά και η Κολομβία δείχνει να είναι πολύ καλό. Το ντοκιμαντέρ Two Escobars του ESPN που περπατούσε στα χνάρια της πορείας του Πάμπλο και του Αντρές Εσκομπάρ ήταν συγκλονιστικό.

Το Narcos δεν είναι και για standing ovation, αλλά έχει δομικά στοιχεία που κάνουν μια σειρά που εκ πρώτης όψεως μοιάζει σαν απλή σύνθεση ιστορικών γεγονότων λες και παίρνεις μπουλετάκια και τα χώνεις σε κείμενο, δραματουργικά δυνατή, με υποκριτικό υπόβαθρο και που εν τέλει σε κρατάει εκεί και σε κάνει να θες να τελειώσεις τα 10 επεισόδια του πρώτου κύκλου μέσα σε μια μέρα.

Netflix Narcos TV series

Πρόκειται για μια σειρά που όταν την έβγαλε on air το Netflix πέρασε λίγο στα ψιλά, αλλά μετά από 3 επεισόδια έγινε talk of the town. Όλα ξεκινούν από την στιγμή που ο Πάμπλο αντιλήφθηκε τη δύναμη που μπορούσαν να του αποφέρουν τα ναρκωτικά, μέχρι την στιγμή της απόλυτης κατάρρευσης του. Αυτή τουλάχιστον προσδοκούμε να δούμε στον δεύτερο κύκλο.

Σε μια εποχή πολύ μακρινή, όταν οι ΗΠΑ είχαν πολύ πιο έντονη και κυριαρχική παρουσία στις χώρες της Λατινικής Αμερικής και φρόντιζαν ώστε να μην υπάρχει περιθώριο ανάδυσης του κομμουνισμού και να ελέγχουν τι κινείται από και προς τα σύνορα τους με το Μεξικό.

Ένας Χιλιανός έμπορος ναρκωτικών βλέπει τον Πινοσέτ να συλλαμβάνει τους πάντες και να τον στήνει στο εκτελεστικό απόσπασμα μαζί με τους υπαλλήλους του. Η σφαίρα που τον πετυχαίνει δεν τον σκοτώνει και αποφασίζει να εγκαταλείψει τη Χιλή και να μεταφέρει τη μπίζνα αλλού. Στην Κολομβία. Εκεί οι επιλογές του είναι τρεις: ο Γκάτσα, γνωστός λαθρέμπορος που έχει την τάση να γαζώνει τους συνεργάτες του, οι αδερφοί Οτσόα που είναι πολύ μαλθακοί για το σχέδιο του, και ο Πάμπλο με τον Γκουστάβο που έχουν όραμα και εμπνέουν φόβο και σεβασμό.

Δείτε επίσης:  Ιταλία: Ο «σούπερ Μάριο» καλύτερος πολιτικός της χρονιάς

Τεράστιο δίκτυο ναρκωτικών στην Κολομβία

Από εκεί αρχίζει να αναπτύσσεται ένα τεράστιο δίκτυο που περιλαμβάνει πληρωμένους μπάτσους, πιλότους, αεροσυνοδούς, υπαλλήλους αεροδρομίου, δημοσιογράφους, πολιτικούς και διαμεσολαβητές στο Μαϊάμι, όπου το χρήμα ρέει άφθονο και ταξιδεύει προς το Μεντεγίν, την πόλη που φτιάχνει την αυτοκρατορία του ο Εσκομπάρ. Τα 5 δισεκατομμύρια που βγάζει κάθε χρόνο ο Πάμπλο δεν του είναι αρκετά. Το όνειρο του είναι άλλο. Να γίνει ηγέτης της χώρας. Δυστυχώς όμως γι΄αυτόν υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα υποταχθούν στο χρήμα και τον εκφοβισμό του.

Plata o Plomo, δηλαδή ασήμι ή μολύβι είναι ο κανόνας του. Μόνο που αυτός που επιλέγει να φάει το μολύβι του, έχει και ο ίδιος να του ρίξει μολύβι. Η Δίωξη Ναρκωτικών των ΗΠΑ έχει αναπτύξει το δικό της δίκτυο και εγκαθιστά στην πρωτεύουσα τον αστυνόμο Μέρφι, ο οποίος μαζί με τον Χαβιέ Πένια – τον πρίγκιπα Όμπεριν από το GoT – συντονίζουν τις επιχειρήσεις για να τελειώσει μια για πάντα αυτό το καταστροφικό καρτέλ και αυτός ο μανιακός Εσκομπάρ που δεν διστάζει να σκοτώσει οτιδήποτε κινείται για να προκαλέσει πίεση στην κυβέρνηση ώστε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις του.

Δείτε επίσης:  ΗΠΑ: Αφροαμερικανός αθωώθηκε για έναν φόνο που δεν έκανε, 91 χρόνια μετά την εκτέλεσή του

Αυτό είναι μέσες άκρες το Narcos, αλλά όσα και να γραφτούν αν δεν το δεις δεν θα καταλάβεις πόσο καλά δομημένο είναι τόσο σεναριακά όσο και σκηνοθετικά. Ο Μπόιντ Χόλμπρουκ που κάνει τον αστυνόμο Μέρφι έχει την ιδανική αφηγηματική φωνή και στην περίπτωση του το σενάριο παίρνει άριστα.

Ο Βάγκνερ Μόουρα είναι ο Εσκομπάρ όπως δεν θα μπορούσες να τον φανταστείς. Καλύτερος από κάθε προσδοκία. Το ίδιο και οι υπόλοιποι ρόλοι. Φυσικά τα εύσημα πάνε στους τέσσερις σκηνοθέτες: Αντρές Μπαΐς (4 επεισόδια), Φερνάντο Κοΐμπρα (2 επεισόδια), Γκιγιέρμο Ναβάρο (2 επεισόδια), Χοσέ Παδίγια (2 επεισόδια).

Η ανάπτυξη της πλοκής τοποθετεί τον Εσκομπάρ σε ρόλο χταποδιού, σε ρόλο του κορμού ενός χταποδιού. Και τα πλοκάμια ξεκινούν και καταλήγουν σε αυτόν. Άλλο πλοκάμι είναι ο Κάρλος Λέιντερ, ο Γερμανός ναζιστής που μεταφέρει τα ναρκωτικά στο Μαϊάμι, άλλο πλοκάμι είναι οι συνεργάτες του στο Καρτέλ, άλλο η οικογένεια του και άλλο το πολιτικό του όραμα.

Ο ρόλος της αμερικανικής DEA (Υπηρεσία Δίωξης Ναρκωτικών)

Ο Πένια και ο Μέρφι προσπαθούν να αποκόψουν αυτά τα πλοκάμια και το καταφέρνουν. Όμως για τον Πάμπλο αρκεί ένα πλοκάμι για να συνεχίσει να κάνει αυτό που ξέρει καλά: να κάνει σουρωτήρι όποιον του αντιστέκεται. Κι αφού έχει το ένα, γεννά και άλλα σαν Λερναία Ύδρα.

Αυτά τα πλοκάμια όμως είναι που κάνουν το καρδιογράφημα της σειράς να παίρνει καμπύλες και να μην είναι μια ευθεία γραμμή, ώστε να κρατά και αυτούς που έχουν βαρεθεί να βλέπουν biopics του Εσκομπάρ χωρίς κάτι το καινοτόμο. Το Narcos καινοτομεί με τον τρόπο που ακολουθεί τα γεγονότα της ζωής ενός από τους μεγαλύτερους εγκληματίες, που η πορεία του ταυτίστηκε με την πορεία ενός έθνους και που με το ένα χέρι σε χάιδευε και με το άλλο σε πότιζε δηλητήριο. Η φιλοσοφία του οδήγησε το Μεντεγίν και μεγάλο μέρος της Κολομβίας στην απόλυτη παρακμή.

Δείτε επίσης:  Η 21χρονη που είναι γονιός μίας 15χρονης αντιμετωπίζει πρόβλημα με τον κόσμο – «Οι καθηγητές της δεν με παίρνουν στα σοβαρά»

Αυτόν που σήμερα εμπιστευόσουν, αύριο σου κάρφωνε μια σφαίρα στον κρόταφο. Και μεθαύριο ήταν στη θέση σου. Οι άνθρωποι είναι αναλώσιμοι και μόνο ο ηγέτης Πάμπλο πρέπει να προστατευθεί. Κι είναι αναλώσιμοι όχι γιατί έτσι τους ανάγκασαν, αλλά γιατί έτσι αυτοδιέθεσαν τον εαυτό τους.

Δεν επιχειρείται να ιδωθεί η δική του πλευρά, να μπει ένα πέπλο καλοπιστίας σε όσα έκανε ο Πάμπλο όπως έχει γίνει σε άλλες περιπτώσεις διαβόητων εγκληματιών, είτε fictional είτε αληθινών. Ο Πάμπλο Εσκομπάρ στέκεται εκεί, αντιμέτωπος με την αλαζονεία του, την ψευδεπίγραφη αίσθηση ανωτερότητας που έχει, κι ας λέει ότι είναι φτωχός και μπαντίδο (ληστής), με την παραισθησιογόνα εντύπωση ότι ο κόσμος γεννήθηκε για να του υποταχθεί και όχι το αντίθετο.

Όλα έχουν ένα τέλος

Κατά την άποψη μου, είναι εξίσου σημαντικό ότι ο σκηνοθέτης δεν προσπάθησε να δώσει κάποιο τόνο υπερβολικής δραματουργίας ή μια έντονη έκφραση πόνου και άλλων συναισθημάτων. Αποτύπωσε έναν πόλεμο όπως ακριβώς τον βλέπουν όσοι αποφασίζουν να μπουν σε αυτόν: ο πόλεμος απαιτεί απώλειες, κανένα δάκρυ για τους πεσόντες, μόνο απόδοση τιμής. Δείτε και τα 3 serial Narcos στο Netflix και βγάλτε τα δικά σας συμπεράσματα ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος.

Ένα cinema verite σε τηλεοπτικό πεδίο. Και η ζωή… πάει παρακάτω!

Μοιράσου το...