Φιλαρέτη Κομνηνού: Αισθανόμουν τον Νίκο Σεργιανόπουλο να βουλιάζει και να ενδίδει στα πάθη του
Όταν ο πατέρας της έμαθε ότι θέλει να γίνει η ηθοποιός απογοητεύτηκε αφού φοβόταν ότι δεν θα έκανε οικογένεια. Ο λόγος για την Φιλαρέτη Κομνηνού. Η ηθοποιός παραχώρησε συνέντευξη στην κάμερα της εκπομπής «Πάμε Δανάη» το πρωί της Τετάρτης (02/02) και μίλησε μεταξύ άλλων για το γιο της, Γιώργο Παπαγεωργίου, τη νύφη της Δανάη Μιχαλάκη αλλά και τον δολοφονημένο ηθοποιό, Νίκο Σεργιανόπουλο.
«Ο πατέρας μου, αστυνομικός, δεν αντιμετώπισε καθόλου ψύχραιμα το ότι πήγαινα στη δραματική σχολή του ΚΘΒΕ. Ήρθε στη σχολή, όπου εγώ πήγαινα κρυφά επί ενάμιση χρόνο, και μου είπε “εγώ σε σπούδασα για να γίνεις θεατρίνα;”. Ένιωσα την απογοήτευση στο βλέμμα του, μην τυχόν και δεν κάνω οικογένεια, αλλά εγώ πολύ γρήγορα παντρεύτηκα κι έκανα τον Γιώργο», είπε αρχικά η Φιλαρέτη Κομνηνού.
Η Φιλαρέτη Κομνηνού πρόσθεσε στη συνέχεια: «Έχω ένα πολύ ισχυρό σύστημα αυτοάμυνας, δεν χαλαλίζω τον αυτοσεβασμό μου για την καριέρα ή ένα ρόλο. Το 2013 είχα απαντήσει ότι απεχθάνομαι την παιδεραστία και δεν συγχωρώ τους ανθρώπους που μεταλλάσσονται από την εξουσία. Οι άνθρωποι που παίρνουν εξουσία τρελαίνονται, όχι μόνο στο θέατρο. Ένας βιαστής δεν βιάζει από ερωτική επιθυμία, αλλά για να ασκήσει εξουσία».
«Εγώ είμαι έτοιμη για το ρόλο της γιαγιάς, μήπως να το θυμίσεις στα παιδιά;»
Για τον γιο της, Γιώργο Παπαγεωργίου, αλλά και τη νύφη της, Δανάη Μιχαλάκη, η Φιλαρέτη Κομνηνού είπε: «Ο Γιώργος είναι η χαρά της ζωής, ένα πλάσμα που χαίρεσαι να ζεις, να δουλεύεις και να κουβεντιάζεις μαζί του. Αυτό που με συγκινεί περισσότερο είναι όταν έρχονται συνάδελφοι και μου λένε “τι παιδί είναι αυτό, τι πλάσμα είναι αυτά”, εκεί λιώνω. Η Δανάη είναι τόσο όμορφο πλάσμα, τόσο καλοσυνάτο, ένα λουλούδι. Χαίρεσαι να τη βλέπεις και κάνει το γιο μου ευτυχισμένο. Την αγαπώ τη Δανάη! Εγώ είμαι έτοιμη για το ρόλο της γιαγιάς, μήπως να το θυμίσεις στα παιδιά;»
«Αισθανόμουν τον Νίκο Σεργιανόπουλο να βουλιάζει και να ενδίδει στα πάθη του»
Για τον Νίκο Σεργιανόπουλο, η Φιλαρέτη Κομνηνού απάντησε: «Είχαμε κρατήσει επαφές, αλλά τον αισθανόμουν να βουλιάζει και να ενδίδει στα πάθη του. Τον Νίκο μόνο με τρυφερότητα μπορούσες να τον αντιμετωπίσεις. Το πάθος του ήταν αυτοκαταστροφικό, κατέστρεφε τον εαυτό του με το ποτό ή οτιδήποτε άλλο. Δεν έκανε κακό στους άλλους και ήταν βουτηγμένος και στις ενοχές».