Γιατί ο Ζελένσκι ανέβασε τον πήχη με την Κριμαία- Οι 3 κίνδυνοι για την Ουκρανία
Η επίθεση που πραγματοποιήθηκε στην Κριμαία, στις 9 Αυγούστου, έχει προκαλέσει διαφορετικά συναισθήματα στη Ρωσία και την Ουκρανία. Η Μόσχα από τη μία βρίσκεται σε άρνηση, το Κίεβο από την άλλη απολαμβάνει τις εξελίξεις αλλά δεν έχει αναλάβει επίσημα την ευθύνη.
Βέβαια Ουκρανοί αξιωματούχοι με δηλώσεις τους άφησαν να εννοηθεί ότι εμπλέκονται οι δυνάμεις τους. Μετά τις εκρήξεις την Τρίτη, μεγάλες εφημερίδες επικαλούμενες αξιωματούχους χωρίς να τους κατονομάσουν, ανέφεραν πως επρόκειτο για επιχείρηση των ουκρανικών δυνάμεων και την έναρξη της σχεδιαζόμενης αντεπίθεσης της Ουκρανίας. Η κυβέρνηση στο Κίεβο απέφυγε να επιβεβαιώσει πως βρισκόταν πίσω από τις εκρήξεις, και ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι ζήτησε να σταματήσουν να μιλούν σε δημοσιογράφους για τις τακτικές των δυνάμεών της χώρας του εναντίον της Ρωσίας, κάνοντας λόγο για «για ματαιοδοξία και μεγαλόστομες δηλώσεις».
Να σημειωθεί, ωστόσο, ότι ο ίδιος ο Ουκρανός πρόεδρος, κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας την Τετάρτη, έκανε μια εντυπωσιακή δήλωση: «Αυτός ο ρωσικός πόλεμος… ξεκίνησε με την Κριμαία και πρέπει να τελειώσει με την Κριμαία – με την απελευθέρωσή της». Η δήλωση υποδεικνύει ότι στόχος της Ουκρανίας δεν είναι να επαναφέρει τα σύνορά της εκεί που ήταν τον Φεβρουάριο, όταν και εισέβαλε στη χώρα η Ρωσία, αλλά η απελευθέρωση επίσης της Κριμαίας, την οποία προσάρτησε η Ρωσία το 2014.
Παρόμοιες δηλώσεις έχουμε ξανακούσει, ωστόσο, αποκτάει πρόσθετο βάρος όταν γίνεται λίγες ώρες μόνο μετά τις εκρήξεις στην Κριμαία, μία επίθεση πρώτα από όλα συμβολική καθώς πλήττει μια περιοχή που οι Ρώσοι θεωρούσαν «άβατο» και μία επίθεση που «δείχνει τα δόντια» της Ουκρανίας καθώς αποδεικνύει ότι έχει τη δυνατότητα να πλήξει περιοχές πολύ πίσω από την πρώτη γραμμή. Πολλοί αναλυτές εκτιμούν, ωστόσο, ότι η επίθεση σημαίνει πρόοδο της Ουκρανίας στο νότι, βάζοντας τους Ρώσους σε στρατηγικό δίλημμα σχετικά με την ανάπτυξη δυνάμεων, και όχι αυτόματα την ανακατάληψη της Κριμαίας.
Κατά καιρούς μετά την εισβολή, ο Ζελένσκι έχει δείξει ότι είναι πρόθυμος να κάνει- και εδαφικές- παραχωρήσεις σε σημαντικά ζητήματα, για την επίτευξη εκεχειρίας με τη Ρωσία. Αυτή η νέα κατεύθυνση εγείρει ένα βασικό ερώτημα για το μέλλον του πολέμου: Γιατί ο Ζελένσκι επέμεινε ότι η νίκη πρέπει να περιλαμβάνει την ανακατάληψη της Κριμαίας;
Το gzeromedia επιχειρεί να απαντήσει:
1. Γιατί το πιστεύει.
«Θεωρεί την ανακατάληψη της Κριμαίας τόσο αναγκαία όσο και εφικτή. Η άφιξη των αμερικανικών όπλων και οι υποσχέσεις για περισσότερα τον έπεισαν ότι η Ουκρανία πρόκειται να επιφέρει στη Ρωσία ορισμένα βαριά πλήγματα στο πεδίο της μάχης. Η οικονομική βοήθεια από την Ευρώπη ενισχύει την πεποίθησή του ότι η Ουκρανία μπορεί να κρατήσει τα φώτα αναμμένα και να χρηματοδοτήσει την πολεμική της προσπάθεια», σημειώνει.
2. Απλώς δείχνει αποφασιστικός για να καλλιεργήσει την εμπιστοσύνη των ξένων.
«Ο Ζελένσκι γνωρίζει ότι κανείς δεν θέλει να ξοδέψει πολύτιμους πόρους για μια χαμένη υπόθεση. Η μελλοντική στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη των ΗΠΑ και της Ευρώπης εξαρτάται από την εμπιστοσύνη ότι η Ουκρανία μπορεί να επιβιώσει. Με μια επίδειξη εμπιστοσύνης ότι η Ουκρανία πρόκειται να πάει στην επίθεση, ελπίζει να ενισχύσει την ξένη πίστη στις δυνατότητες της χώρας του», εξηγεί.
3. Απλώς για να εμψυχώσει τους εξαντλημένους και αποθαρρυμένους Ουκρανούς, πολίτες και στρατιώτες.
«Δεδομένου ότι οι ουκρανικές δυνάμεις σημείωσαν πρόωρες νίκες που απέκρουσαν την πρώιμη προσπάθεια της Ρωσίας να καταλάβει το Κίεβο, η συντριπτική προέλαση της Ρωσίας στα ανατολικά της χώρας κράτησε την Ουκρανία σε άμυνα. Γνωρίζοντας ότι οι Ουκρανοί δεν θέλουν να κάνουν εδαφικές παραχωρήσεις στη Ρωσία, ο Ζελένσκι θέλει να τονώσει την εμπιστοσύνη τους και να τους πείσει ότι δεν θα ανταλλάξει τη γη με την ειρήνη», αναφέρει.
Πάντως το gzeromedia προειδοποιεί η δήλωση του Ζελένσκι εγκυμονεί επίσης τρεις κινδύνους για την Ουκρανία.
1. Μπορεί να ωθήσει τη Ρωσία να αυξήσει τα διακυβεύματα. Ο Βλαντίμιρ Πούτιν θεωρεί πλέον την Κριμαία μέρος της Ρωσίας, ακόμα κι αν το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου αρνείται να την αναγνωρίσει, και η κατάληψη της Κριμαίας χάρισε στον Πούτιν ένα επίτευγμα που καθόρισε την κληρονομιά και τη μεγάλη ενίσχθυση της δημοτικότητάς του στο εσωτερικό. Οποιαδήποτε προσπάθεια έξωσης της Ρωσίας θα προκαλέσει τον Πούτιν να βρει (δυνητικά εκρηκτικούς) νέους τρόπους για να τιμωρήσει την Ουκρανία και όλους όσοι την υποστηρίζουν.
2. Ως αποτέλεσμα, οι ξένοι σύμμαχοι της Ουκρανίας, πρόθυμοι να περιορίσουν το εύρος αυτού του πολέμου, θα μπορούσαν να πατήσουν φρένο. Τα δημόσια σχόλια των ΗΠΑ και της Ευρώπης δεν είναι πιθανό να αλλάξουν, αλλά μπορεί κάλλιστα να προειδοποιούν τον Ζελένσκι ιδιωτικά ότι ο στόχος του δεν είναι εφικτός και θα βλάψει τη ευρύτερη πολεμική προσπάθεια.
3. Ο Ζελένσκι θα μπορούσε άθελά του να καταδικάζει το λαό του σε ένα τέλος του πολέμου που αποτελεί φαντασίωση. Επιμένοντας ότι δεν υπάρχει νίκη χωρίς την ανακατάληψη της Κριμαίας, ο Ζελένσκι θέτει έναν πήχη που μπορεί να μην είναι ξεκάθαρος ή επιτεύξιμος. Κυρίως, αυτό μπορεί να καταστήσει πολύ πιο δύσκολο να συμφωνήσει ο ουκρανικός λαός σε μια κατά τα άλλα καλή συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου και την προστασία του μέλλοντος της Ουκρανίας.
naftemporiki.gr