Επιστρέφω στον τόπο του εγκλήματος
Ποτέ δεν κατάλαβα πώς με το να ασχολείσαι με το LifeStyle μπορεί να έχει μετατραπεί σε ειδεχθές έγκλημα. Έχω ζήσει επί μία τριετία, μία άνευ προηγουμένου και ηθικής επίθεση, συνήθως κάτω από την ζώνη, και κυρίως όταν ήμουν ανάσκελα knocked down από δεκάδες «δολοφόνους» των blog και του ίντερνετ.
Φτάσαμε σε γραφικότητες, να θεωρηθώ και υπεύθυνος για την οικονομική κρίση. Προφανώς δεν ήταν υπεύθυνοι ο Σημίτης, ο Καραμανλής ή ο Γιωργάκης. Δεν ήταν υπεύθυνες οι τράπεζες, δεν ήταν υπεύθυνα τα «τσατσόνια» των οικονομικών «κύκλων». Ήταν υπεύθυνο το NITRO με 50.000-60.000 κυκλοφορία.
Ακόμα και ο τελευταίος διαπλεκόμενος ή μη γραφιάς (έχουμε πάψει να μιλάμε εδώ και καιρό για την δημοσιογραφία), μου την έπεφτε από όλες τις μεριές με εκφράσεις που εμπεριείχαν μόνο προσωπική εμπάθεια και κυρίως ψέμματα. Με αυτήν την λάσπη θα μπορούσα να χτίσω όχι μόνο τα δύο σπίτια που έχασα αλλά και τέσσερα ακόμη.
«Χάλασα», λέει, δύο τρεις γενιές Ελλήνων. Το μόνο που μπορώ να απαντήσω σε αυτό: Μαλάκας δεν γίνεσαι, γεννιέσαι. Διαβάζω τα καλύτερα LifeStyle περιοδικά στον κόσμο όπως το GQ ή το Vanity Fair, τα οποία παίζουν πραγματικό ρόλο σε τάσεις και lifestyle αλλά δεν ντύθηκα ποτέ σαν αντρική πριμαντόνα των Dolce & Gabbanna, δεν αγόρασα χρυσό ρολόι, ή δεν πήγα στα Bora Bora που μου συνιστούσαν.
Το αφερέγγυο, η γελοιότητα αλλά και η εμπάθεια, ήταν εξόφθαλμα εμφανή και από ένα άλλο στοιχείο. Ουδείς από όλα αυτά τα τυπάκια, δεν ασχολήθηκε με το αιδοίο φάτσα-κάρτα του PlayBoy των Αττικών Εκδόσεων, με το Penthouse ή με το Cosmopolitan του ΔΟΛ το οποίο είναι το καλύτερο εγχειρίδιο για σεξ (και μάλιστα για γυναίκες) με όλους τους τρόπους από όλες τις μεριές.
Το ημίγυμνο ή το σέξι του ΝΙΤRΟ με τους καλύτερους φωτογράφους που υπάρχουν στην Ελλάδα και το εξωτερικό ήταν που τους μάρανε. Αυτό που κάνουν όλα τα καλά περιοδικά στον πλανήτη, ακόμα και τα γυναικεία. Είναι αυτό που λέω: Διυλίζω τον κώνωπα και καταπίνω την κάμηλο. Δεν είδα πουθενά επιθέσεις και καταγγελίες προς όλους αυτούς που μας έπεισαν με τα πρωτοσέλιδα πως το χρηματιστήριο θα πάει στις 10.000 μονάδες. Δεν είδα καμία καταγγελία για αυτούς που εκθείαζαν επί χρόνια τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη ως τον καλύτερο Έλληνα επιχειρηματία. Ο κώλος της Όλγας Φαρμάκη μας μάρανε.
Όχι ότι δεν έκανα λάθη και μαλακίες. Έβγαλα πρόσωπα πολλές φορές που δεν άξιζαν να δαπανηθούν ούτε δύο γραμμάρια μελανιού. Δέχθηκα καπρίτσια διαφόρων σταρ και έκανα το κουνέλι σε μαλακίες τους γιατί ήταν «πελάτες» και έπρεπε να φωτογραφηθούν. Όμως το μαγαζί που είχα, είχε και μία δεκάδα περιοδικών. Σε τι να καταγγείλεις το DownTown; Τι να πεις για το Fortune; Ήταν ή δεν ήταν το λιγότερο χλιδάτο περιοδικό, από όλα τα γυναικεία, το InStyle; Είναι από τα καλύτερα ανδρικά περιοδικά στον πλανήτη το Esquire ή όχι; Τι στραβό είχαν το Car και το Top Gear του Τζέρεμι Κλάρκσον, του καλύτερου δημοσιογράφου για αυτοκίνητα στον πλανήτη; Ποιον «έτσουζε» το People; Ποιος χαλάστηκε που με εμπιστεύτηκε στην Ελλάδα ο μεγαλύτερος αμερικάνικός κολοσσός, η Time Warner και η Hearst Co, δεύτερη μεγαλύτερη στον πλανήτη, ή οι εκδόσεις του BBC. Αυτά είναι τα παράσημα μου. Τέλος πάντων. Βαριέμαι να ξαναγυρίζω εκεί.
Μετά από τρία χρόνια θέλω να επιστρέψω στον τόπο του εγκλήματος γιατί αυτό ξέρω καλά, αυτό έχω κάνει καλύτερα, πιστεύω, από όλους στο παρελθόν και αυτό θέλω να ξανακάνω άλλη μία φορά. Εννοείται ότι έχω μάθει από τα λάθη, εννοείται ότι οι εποχές άλλαξαν, και εννοείται ότι όλα τα βλέπω πια αλλιώς.
LifeStyle θα έλεγα είναι οτιδήποτε δεν έχει σχέση με την πολιτική. Είναι οι showbiz ειδήσεις, το φαγητό, το ταξίδι, είναι η ίδια η ζωή και είμαι κολλημένος στην αμερικανική εκδοχή του, στα αμερικανικά περιοδικά και site και στον τρόπο που το παρουσιάζουν. Εκεί δεν υπήρξαν γελοίοι αγράμματοι να καταγγείλουν την Vogue, το GQ, το Esquire ή την ELLE. Τα ίδια με μένα έγραφαν. Ο καθένας έχει το δικό του LifeStyle. Μόνο που αυτήν την φορά πρέπει να επιστρέψω στις ρίζες της δικής μου πορείας.
Θέλω να ξαναβάλω αυτό που ξεκίνησα στο ΚΛΙΚ -την κριτική άποψη- στο ToraTora.gr. Τότε γράφαμε όλα όσα μας ενοχλούσαν. Στο δρόμο, παραδέχομαι ότι σε πολλά έκανα το κουνέλι γιατί απλά γνώρισα όλο τον κόσμο. Οι απόψεις μαλάκωσαν. Η κριτική μειώθηκε. Και κάποιοι άνθρωποι μπήκαν στο απυρόβλητο. Λάθος μου. Εκείνο βέβαια που σιχαίνομαι στη δημοσιογραφία είναι η εμμονή, να πάρεις έναν άνθρωπο και να τον χτυπάς σα χταπόδι επί μήνες. Δεν θα το κάνουμε στο ToraTora.gr. Θα κρίνουμε και θα κριτικάρουμε συμπεριφορές. Ακόμη κι αν κάποιος μια μέρα την «ακούσει», θα μπορούσε σε δύο μέρες να δει εγκώμιο για αυτόν εάν έπραττε κάτι που το άξιζε.
Στο internet έχει ξεφτιλιστεί η ελληνική γλώσσα. Θέλω να γράφουμε καλά στο ToraTora.gr. Θέλω να έχουμε stories. Θέλω όλα να τα γράφουμε με χιούμορ. Σιγά την σοβαρότητα της showbiz για να καταγγείλλεις κιόλας.
Πιστεύω ότι το ToraTora.gr δεν μοιάζει με κανένα άλλο LifeStyle site και αυτήν την στιγμή υπάρχουν καμία 20αδα. Θέλω να υπάρχει άποψη κάθε μέρα. Να βάζει τα νέα του τόπου που δεν με προσβάλουν, να έχει προτάσεις, για όλες τις πτυχές της ζωής μας.
Να καλύψουμε νέα πρόσωπα όπως έχουμε κάνει στο παρελθόν. Να ασχοληθούμε και με πράγματα που αντικειμενικά αξίζουν περισσότερο, είναι διαχρονικές αξίες. Να ξηλώσουμε την Πλατεία Αγίας Ειρήνης και το εναλλακτικό, αλλά να μην ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι ζουν και διασκεδάζουν και στο Μπουρνάζι και στο Ψυχικό και στην Γλυφάδα. Ότι όσο αξίζει ο DJ Άρμιν Βαν Μπιούρεν, άλλο τόσο μου αρέσει και η Αρβανιτάκη. Αυτά.
ΥΓ. Όσοι από αυτούς που με βρίζουν και με συκοφαντούν θέλουν να το κάνουν, θα τους παρακαλούσα να το κάνουν πολύ έντονα αυτές τις μέρες. Ό,τι μπινελίκι θέλουν, απλά να μην ξεχνάνε να γράφουν την διεύθυνση του ToraTora.gr. Τους ευχαριστώ προκαταβολικά.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook toratora.gr και ενημερωθείτε για ό,τι νέο.