Άραγε θα υπάρχει ελληνική τηλεόραση το 2030;

Θα εξαφανιστεί η Ελληνική τηλεόραση σε 10 χρόνια;

Το διαδίκτυο είναι πια ο απόλυτος κυρίαρχος στις ηλικίες από 40 και κάτω και είναι ένα μεγάλο ερώτημα αν η ελληνική τηλεόραση θα έχει υπόσταση σε 15 χρόνια.

Όταν πριν από δεκαπέντε χρόνια έλεγαν ότι η εφημερίδα θα γίνει ένα ρομαντικό κατάλοιπο του παρελθόντος, κανείς δεν το πήρε στα σοβαρά. Κι όμως έγινε. Το διαδίκτυο έχει περάσει το εμβρυακό του στάδιο, βρίσκεται σε παιδική ηλικία, αλλά έχει μια μεγάλη ανάπτυξη για παιδί. Δεδομένου ότι είναι ακόμα παιδί, το να καταβροχθίσει την τηλεόραση είναι ένα σενάριο που μοιάζει απίθανο να μην συμβεί. Όσο κι αν η ίδια η τηλεόραση δεν θέλει να το δει και να το πιστέψει. Στην πόλη υπάρχει νέο αφεντικό και το όνομα του είναι smartphone.

Γιατί τα άτομα που βρίσκονται μπροστά από την κάμερα δεν έχουν την ευχέρεια, την ικανότητα να κάνουν κάτι άλλο. Θεωρούν ότι είναι ή είναι όντως καλοί σε αυτό και τέρμα. Δεν θα μπορέσουν να προσαρμοστούν. Μια πρόχειρη ματιά σε ιστοσελίδες που έχουν σχολιασμό κάτω από τα θέματα τους, θα δείξει ότι σε θέματα που αφορούν την ελληνική τηλεόραση υπάρχει μια μόνιμη μυθολογία: Υπάρχει άνθρωπος που βλέπει τηλεόραση;

Όλα πλέον υπάρχουν στο Ίντερνετ

Αυτή η φράση έχει αξία να δούμε από που εκπορεύεται. Δεν είναι από τη μαμά σου ή τον πατέρα σου. Είναι από σένα τον ίδιο, το νέο που βρίσκεται το πολύ στα 40. Ως επί το πλείστον κάτω από 35. Είναι η γενιά που μέχρι πριν 10 χρόνια ερχόταν σαν κρυφός σέντερ φορ και η τηλεοπτική άμυνα δεν τον έπαιρνε χαμπάρι. Σήμερα αυτοί οι 35άρηδες καθορίζουν την τηλεοπτική αγορά χωρίς να έχουν μια τέτοια επιθυμία. Είναι η ίδια η αγορά που προσπαθεί να τους κρατήσει στους κόλπους της, για να συνεχίσει να ζει.

Οι εποχές που έβλεπες ποσοτική τηλεθέαση σε προγράμματα που να ξεπερνά το εκατομμύριο έχουν περάσει. Για την ακρίβεια είναι 2-3 τα προγράμματα που ξεπερνούν τις 600-700% χιλιάδες. Αν ήταν κόμμα θα ήταν του 5-6%. Κι αυτός ο αριθμός δεν είναι σημείο των καιρών που μπορεί να γίνει ανοδικός. Είναι μια εξελικτική πορεία πραγμάτων, τα οποία συνοψίζονται στο πως είναι σήμερα το διαδίκτυο. Από τα πρόσωπα μέχρι τις τεχνικές και τη συχνότητα.

Είναι εκ των ων ουκ άνευ να πούμε ότι η εκτίμηση είναι μια έννοια άκρως σημαντική στην τηλεοπτική σχέση. Εκτίμηση σημαίνει επιλογή, σημαίνει πιστότητα, σημαίνει στήριξη. Ξέρετε πόσα είναι τα άτομα της τηλεόρασης που χαίρουν εκτίμησης; Αν είναι πάνω από 5 θα εκπλαγώ. Προσοχή: είναι άλλο η εκτίμηση, η αναγνώριση και άλλο το «βλέπω γιατί συνήθισα» ή «για να δω τι μ@λ@κί@ θα πει πάλι σήμερα».

Τηλεόραση βλέπουν μόνο τα γερόντια

Η πλειοψηφία των προγραμμάτων ανήκει σε αυτά τα εισαγωγικά. Και αν είναι σήμερα έτσι η κατάσταση, σε 15 χρόνια τι θα γίνει; Πώς θα επιβιώνει το 2030 η ελληνική τηλεόραση; Πώς θα επιβιώνει αν σκεφτούμε ότι το 15-44 εκείνης της χρονιάς θα είναι digital natives. Θα έχουν ζήσει τον ερχομό και την καθιέρωση του διαδικτύου σε μια εποχή (2008) που μπορεί να τους γίνει έξη, άρα η πρώτη τους αυθόρμητη κίνηση θα είναι πάντα να ανοίξουν το laptop, το tablet και το κινητό τηλέφωνο. Κι εκεί τηλεοπτικό προϊόν θα αναζητήσουν. Αλλά στην διαδικτυακή του μορφή.

Επίσης, αυτή τη στιγμή υπάρχει μια γενιά διαδικτυακώς μεγαλωμένων ανθρώπων που η τηλεόραση προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την δυναμική τους. Οι λεγόμενοι Youtubers είναι το αποκούμπι της για να σωθεί. Κι επειδή ακόμα έχει το περισσότερο χρήμα, προσπαθεί να τους δελεάσει για να τους «εκφυλίσει». Ευτυχώς για αυτούς αυτή η σύνδεση δεν έχει καλή μαγιά και δεν θα κάτσει.

Η ηλεκτρονική διασκέδαση είναι στο κινητό σου τηλέφωνο

Μια άλλη παράμετρος είναι η παγκοσμιοποίηση της τηλεόρασης. Ζούμε σε έναν κόσμο που η αμερικανική tv θα μπορούσε άνετα να ζητάει λεφτά από κάθε έναν για την κατανάλωση του περιεχομένου της. Ο αριθμός των ανθρώπων που γνωρίζουν τα trends, τις σειρές, τους παρουσιαστές και τα ατού τους έβγαζε άνετα κυβέρνηση με ποσοστά πασοκικά.

Οπότε το ερώτημα είναι πώς θα ελιχθεί η ελληνική τηλεόραση σε αυτή την δεκαετία και κάτι, ώστε να βρεθεί σε εκείνη την εποχή προσαρμοσμένη με τέτοιο τρόπο που να μην την κάνει θνησιγενή, αλλά βιώσιμη και λειτουργική;

Από τον Στέργιο Πουλερέ