«Να σας κάνω μια αγκαλίτσα;, ρώτησε τις νοσοκόμες πριν το χειρουργείο και ταξίδεψε»
Είναι από τις πολύ σπάνιες περιπτώσεις που συμβαίνουν μια φορά στο εκατομμύριο… Από τις περιπτώσεις που λες αποκλείεται να συμβεί σε μένα… Από τις περιπτώσεις, που είναι μόλις η δεύτερη στον κόσμο… Αυτή η περίπτωση ωστόσο, έμελλε να χτυπήσει την πόρτα της οικογένειας του Κώστα Σάββα από τη Λάρνακα, που έφερε και τον πρόωρο και τόσο άδικο χαμό του πρωτότοκου της γιου, Σάββα, σε μόλις λίγες ώρες… Ένας μώλωπας που εμφανίστηκε ξαφνικά ένα πρωινό στο πόδι του τετράχρονου, ήταν και η αιτία για να φύγει για το μεγάλο ταξίδι της ζωής ο μικρός Σάββας… Τόσο άδικα, τόσο γρήγορα, ο μικρός Σάββας έσβησε, αφήνοντας πίσω του αμέτρητα ‘γιατί’…
Η μοίρα, η τύχη, το παιχνίδι της ζωής τα έφερε έτσι, ώστε ο Κώστας Σάββα να πάρει ένα ηχηρό μήνυμα από τον χαμό του μικρού του γιου… Ακούγεται περίεργο, ναι… Όπως μας εκμυστηρεύτηκε ο πατέρας του μικρού, «όλοι μας συγκλονιστήκαμε από τον πρόωρο χαμό του γιου μας, αλλά μετά καταλάβαμε…». Έτσι, και εμείς καταλάβαμε και αντιληφθήκαμε μετά την όλη περιπέτεια που βίωσε ο πατέρας του Σάββα, για ποιο λόγο είναι τόσο δυνατός σήμερα και βλέπει την αληθινή πλευρά της ζωής… Αξίζει να σημειωθεί, ότι κατά τη διάρκεια της συνέντευξης που παραχώρησε στον REPORTER, o Κώστας Σάββα, ανέμενε από στιγμή σε στιγμή να έρθει στον κόσμο το τρίτο παιδί της οικογένειάς του, καθώς η γυναίκα του θα έφερνε σε μερικές ώρες τον τρίτο τους γιο…
«Ήταν ο πρωτότοκος μου γιος… Ο δεύτερος μου γιος ο Νίκος, ήταν δυο χρονών και ήταν κολλητοί φίλοι… Τώρα περιμένουμε το τρίτο μας παιδάκι…», λέει αρχικά ο πατέρας, για να αρχίσει να μας εξιστορεί τη συγκλονιστική ιστορία του μικρού Σάββα.
«Ο Σάββας μας όταν είχε γίνει το περιστατικό ήταν τεσσάρων χρονών και τριών μηνών. Δεν μας είχε αρρωστήσει ποτέ και δεν υπήρχε κάτι που να μας έδειχνε ότι θα συνέβαινε το οτιδήποτε… Ξαφνικά ένα πρωί που ξυπνήσαμε και συγκεκριμένα στις 18 Μαρτίου του 2020, εμφάνισε ένα μώλωπα στο δεξί του πόδι. Μέσα σε είκοσι λεπτά περίπου είχε μεγαλώσει πάρα πολύ… Το έβγαλα φωτογραφία και το έστειλα του γιατρού και ο παιδίατρος μου είπε να τον πάρω αμέσως να τον δει. Σε δεκαπέντε λεπτά ήμουνα εκεί και από εκεί μου είπε ο γιατρός, ‘Κώστα πρέπει να πάτε άμεσα στο Νοσοκομείο’ και την ίδια ώρα ειδοποίησε το Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας. Δεν είχαμε αντιληφθεί όμως μέχρι εκείνη τη στιγμή τη σοβαρότητα της κατάστασης και τι θα συνέβαινε. Με το που πήγαμε στο Νοσοκομείο, έπιασε το χέρι μου η κ. Θεογνωσία, προφανώς είχαν μιλήσει με τον γιατρό και ήταν και ο κ. Αδάμος της παιδιατρικής εκεί και με πήρε ο παιδίατρος και μου είπε Κώστα μου το επόμενο μισάωρο θα φανεί αν θα ζήσει το παιδάκι σου ή όχι… Είχα πάθει ήδη σοκ, γιατί δεν περίμενα κάτι τέτοιο, από ένα μικρό μώλωπα που εμφανίστηκε στο πόδι… Που να πάει το μυαλό μου στο κακό».
Τα δραματικά λεπτά στο χειρουργείο και τα τελευταία λόγια του μικρού Σάββα…
«Έκαναν τα πάντα οι γιατροί, προσπαθούσαν ασταμάτητα πάνω του και μου λέγαν αν καταφέρουμε να τον κρατήσουμε μέχρι το μεσημέρι, θα τον στείλουμε κατευθείαν στο Μακάρειο και θα πάνε όλα καλά… Τα κατάφεραν οι γιατροί και πήγε με ασθενοφόρο στο Μακάρειο και εκεί τους περίμενα εγώ και η γυναίκα μου. Αμέσως έγινε σύσκεψη στο Μακάρειο, μαζεύτηκαν όλοι οι γιατροί, μαζί με τον διευθυντή τον κ. Αβραάμ Ηλία και αποφάσισαν ότι έπρεπε να εγχειριστεί άμεσα το παιδί μου, γιατί είχε εμφανίσει κεραυνοβόλο γάγγραινα σηψαιμία. Ουσιαστικά έτρεχε η σηψαιμία και δεν σταματούσε πουθενά. Το μεσημέρι προς απόγευμα, μπήκε το μωρό μου κατευθείαν χειρουργείο, τους πήρε μια με δυο ώρες μέσα και αφού βγήκαν έξω οι γιατροί, μιλήσαμε και μας είπαν ότι πήγε καλά η επέμβαση. Άρχισε να ροδοκοκκινίζει το δέρμα του παιδιού μου στο πόδι και θα περίμεναν να σταματήσει η μόλυνση, γιατί δεν είχε καταπολεμηθεί ακόμη με τις αντιβιώσεις. Του είχαν δώσει ότι αντιβίωση υπήρχε. Θα άφηναν το μωρό μου σε καταστολή μια-δυο μέρες και μετά θα το ξυπνούσαν και θα ερχόταν πλαστικός χειρούργος… Οι γιατροί μας είχαν προειδοποιήσει για την επέμβαση, ότι υπήρχε 33% πιθανότητα να γλυτώσουμε και υπήρχαν πολλές πιθανότητες να μην τα καταφέρουμε. Είχαμε υπογράψει… Αφού έγινε η επέμβαση, εμείς περιμέναμε, αλλά δεν μας άφηναν να τον δούμε γιατί ήταν σε άσχημη κατάσταση. Μετά μας φώναξαν να μπούμε μέσα και ο κ. Αβραάμ, μου είπε ‘Κώστα δεν είναι καλά τα νέα… Ίσως να χάσουμε τον μικρό…’ Ξαφνικά όπως μιλούσαμε υπέστη ανακοπή… Προσπαθούσαν για σαράντα λεπτά οι γιατροί να τον επαναφέρουν και η γυναίκα μου η Άντρη μαζί γιατί είναι γνώστης των πρώτων βοηθειών, αλλά δεν τα κατάφεραν και έσβησε ο γιος μας…
Το συγκινητικό είναι ότι ακόμη και εκείνη τη στιγμή που ήταν έτοιμος να μπει στο χειρουργείο, όπως μας είχαν αποκαλύψει οι νοσοκόμες, ενώ ήταν όλοι σε εγρήγορση και αγχωμένοι με το τι θα συμβεί, αυτός είχε μιλήσει μαζί με τις νοσοκόμες και τους είχε πει ότι αυτή τη δύσκολη ώρα χρειάζεται αγάπη και υπομονή. Και τους είπε, να σας κάνω και μια αγκαλίτσα; Και τους έκανε αγκαλίτσα… Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του γιου μας… Μας τα είχαν μεταφέρει δυο μέρες μετά εμάς και είχαμε συγκλονιστεί πραγματικά σαν οικογένεια γιατί δεν περιμένεις να ακούσεις από ένα τετράχρονο αυτά τα λόγια, την τελευταία στιγμή, προτού μπει στο χειρουργείο…».
Όλα αυτά είχαν γίνει μέσα σε μερικές μόνο ώρες… Όπως λέει ο Κώστας Σάββα, «έγιναν από το πρωί στις 9:30 μέχρι τις 10:25 το βράδυ… Είχαν σοκαριστεί οι γιατροί… Ο κ. Αβραάμ βρισκόταν πάνω από το κρεβάτι και δεν το πίστευε, όπως και οι υπόλοιποι γιατροί, γιατί δεν μπορούσαν να καταλάβουν τον λόγο που είχε συμβεί αυτό… Και ξεκίνησε μια διαδικασία για να βρούνε τα αίτια… Μετά από αρκετό καιρό και αφού ανέλαβε και το Ινστιτούτο Γενετικής και Νευρολογίας την περίπτωση του γιου μας, την είχαν στείλει Αμερική και Γερμανία, γιατί υπήρχε μόνο μια παρόμοια περίπτωση στον κόσμο με αυτή του Σάββα. Δεν είχε προκληθεί από κτύπημα, ούτε από οτιδήποτε άλλο… Έτσι είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι κάποιο μικρόβιο έχει εισχωρήσει στον οργανισμό του παιδιού μου και για κάποιο λόγο δεν μπορούσε να το καταπολεμήσει ο οργανισμός του Σάββα, ο οποίος ήταν απόλυτα υγιής. Δεν είχε αρρωστήσει ποτέ, ούτε αντιβίωση χρειάστηκε ποτέ… Πήγαινε θέατρο, αγγλικά, κολύμβηση….
Από εκεί ξεκίνησαν τα θαύματα στη ζωή μας… Θα περίμενε κανείς ότι θα καταρρέαμε, γιατί μόνο και μόνο στη σκέψη, δεν μπορεί να το συλλάβει ο νους. Όμως είχαν συμβεί πάρα πολλά περιστατικά στη ζωή μας, που μας έχουν δείξει ότι ο Θεός είναι μεγάλος και δεν εγκαταλείπει κανένα… Φτάνει να έχεις ανοικτή την καρδιά σου…».
Το μήνυμα που έστειλε σε όλη την οικογένεια ο Σάββας…
Ήταν ένα μάθημα ζωής γιατί αλλιώς λογαριάζουμε κάποια πράγματα και αλλιώς έρχονται, λέει εμφανώς συγκινημένος ο Κώστας Σάββα. «Ο Σάββας ήταν πραγματικά ένα πανέξυπνο παιδί. Ήξερε να γράφει και να διαβάζει από τα τρεισήμισι του, όχι μόνο ελληνικά αλλά και αγγλικά, ιταλικά και ρωσικά. Μετρούσε και ήξερε πάρα πολλές λέξεις. Του άρεσαν επίσης πάρα πολύ και τα μαθηματικά. Το παιχνίδι του Σάββα, ήταν να διαβάζει, να γράφει και να λύνει ασκήσεις. Συγκεκριμένα δυο-τρεις βδομάδες πριν από το περιστατικό, μας έλυνε τα μαθηματικά της πρώτης δημοτικού…
Είχαμε καταλάβει από τη μικρή του ηλικία ότι κάτι υπάρχει με αυτό παιδί… Πήγε επίσης πολύ μικρός νηπιαγωγείο και η δασκάλα μας είπε ότι το παιδάκι αυτό ξεχωρίζει… Προχωρούσε πολύ πιο γρήγορα από τα υπόλοιπα παιδάκια… Εμείς αναρωτιόμασταν σαν γονείς, πώς μπορούμε να τον βοηθήσουμε, τι να του προσφέρουμε και ποιο θα ήταν το μέλλον του. Προσπαθούσαμε να του προσφέρουμε όσα περισσότερα ζητούσε, γιατί ήθελε συνεχώς γράμματα και αριθμούς… Τα αγαπημένα του δώρα ήταν παραμύθια για να τα διαβάζει ο ίδιος…
Ουσιαστικά ο Σάββας μας έστειλε ένα μήνυμα… Να κάνουμε υπομονή, να δίνουμε αγάπη και όλα θα πάνε καλά… Δεν ξέρω για κάποιο λόγο, αλλά δεν είχαμε καταρρεύσει… Ενώ δεν μπορούσε να το συλλάβει ο νους μας, εντούτοις το πήραμε κάτι σαν πολύ διαφορετικό… Μας συγκλόνισε σίγουρα ως οικογένεια, παρ’ όλα αυτά ο Σάββας μας έδειξε κάποια άλλη οδό… Και μας έδειξε τη ματαιότητα των πραγμάτων της καθημερινότητας, των υλικών αγαθών και ότι είναι αλλού η ουσία της ζωής. Δυστυχώς όμως, πρέπει να συμβεί κάτι στη ζωή του ανθρώπου για να τα αντιληφθεί αυτά…».
«Από τη στιγμή που δεν καταρρέει η μάνα, δεν επιτρέπεται σε κανένα να καταρρεύσει…»
«Ο άλλος μου γιος, Νίκος, θα περίμενε κανείς ότι θα επηρεαζόταν από αυτό το περιστατικό που έχασε τον αδελφό του ξαφνικά, όμως ο Θεός μερίμνησε και γι’ αυτό και τον είχε πάντοτε μαζί του… Το παιδάκι μας είναι ευτυχισμένο και ξέρει που είναι ο αδελφός του, χωρίς να χρειαστεί να του εξηγήσουμε, χωρίς να έχουμε μπει στη διαδικασία… Έχουμε ζήσει απίστευτα πράγματα και γι’ αυτό ακολουθήσαμε τον δρόμο της εκκλησίας, της προσφοράς και της αγάπης…
Φυσικά η όλη κολώνα και όλο το στήριγμα του σπιτιού, είναι η σύζυγός μου, η Άντρη. Στάθηκε βράχος… Ενώ είναι ένας άνθρωπος ευσυγκίνητος, εντούτοις αντιμετώπισε όλη αυτή τη διαδικασία με τον δρόμο του Θεού και μας στήριξε όλους… Θυμάμαι μου είχε πει το εξής… Από τη στιγμή που δεν καταρρέει η μάνα, δεν επιτρέπεται σε κανένα να καταρρεύσει. Μας κράτησε όλους ενωμένους. Βλέποντας τη στάση της συζύγου μου, πήραμε όλοι δύναμη από αυτή. Σταθήκαμε όλοι και προχωρήσαμε στην οικογένεια, λόγω της στάσης της γυναίκας μου… Την αγαπώ πολύ…».
Σημειώνεται ότι την ερχόμενη Κυριακή 17 Οκτωβρίου, πραγματοποιείται Φιλανθρωπική Εκδήλωση, «Ο Άγιος Λάζαρος και ο μικρός του φίλος Σάββας» στο Περιβόλι Του Αγίου Λαζάρου, που είναι ειδικά αφιερωμένη στον μικρό Σάββα. Η εκδήλωση διεξάγεται κάθε χρόνο με αφορμή την εορτή διά την ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου και Δικαίου Φίλου του Χριστού Λαζάρου του τετραημέρου. Σκοπός της συγκεκριμένης εκδήλωσης είναι η οικονομική ενίσχυση του Σχολείου ΑμεΑ Άγιου Λαζάρου, του Παιδοογκολογικού Τμήματος του Μακάρειου Νοσοκομείου, καθώς και της Παιδιατρικής Πτέρυγας του Νέου Νοσοκομείου Λάρνακας.
Η εκδήλωση πρωτίστως είναι για την ανακομιδή των οστών του Αγίου Λαζάρου, ανέφερε ο Κώστας Σάββα. «Είχαμε λάβει μέρος πρώτη φορά πέρσι μαζί με τη σύζυγο μου. Εκείνη τη νύχτα της εκδήλωσης, ενώ δεν γνωρίζαμε τίποτα, ο φίλος μας ο Λάζαρος Φιλίππου, είχε κάνει ανακοίνωση ότι η συγκεκριμένη εκδήλωση από τώρα και στο εξής θα αφιερώνεται στον μικρό Σάββα. Σημαίνει πάρα πολλά για εμάς αυτό, τόσο για τη μνήμη του παιδιού μας, όσο και για τον Άγιο Λάζαρο… Υπάρχει ένας τεράστιος εθελοντισμός σε αυτή την εκδήλωση και μάλιστα, χωρίς να έχουμε κάνει εμείς το οτιδήποτε. Αυτοί οι άνθρωποι που βοηθούν, αποδεικνύουν το ποια είναι η πραγματική Κύπρος που θέλουμε να βλέπουμε και ποια είναι η Κύπρος που πρέπει να αφήσουμε στα παιδιά μας. Την Κύπρο του εθελοντισμού… Θέλουμε να καλέσουμε τον κόσμο να συμμετέχει σε αυτή την εκδήλωση, γιατί είναι σημαντικό να προσφέρουμε σε αυτούς που το έχουν πραγματικά ανάγκη… Το πιο ωραίο είναι ότι δεν περιμένεις αντάλλαγμα σε αυτές τις εκδηλώσεις… Γι’ αυτό λέγεται και εθελοντισμός…».
Πηγή: https://www.reporter.com.cy/