Εφιαλτικά σενάρια στο Μεσανατολικό: 6 ερωτήσεις και απαντήσεις για τις αιτίες και οι αφορμές του νέου αιματοκυλίσματος με επίκεντρο την Ιερουσαλήμ
Ανησυχητικές είναι οι προβλέψεις του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών για την κατάσταση που επικρατεί τα τελευταία 24ωρα στην Ιερουσαλήμ. Συγκεκριμένα, ο οργανισμός εκτιμά ότι υπάρχει άμεσος κίνδυνος να εξελιχθεί σε ένα «γενικευμένο πόλεμο», με απρόβλεπτες συνέπειες.
Το εφιαλτικό σενάριο
Καθώς δε το Σάββατο, 15 Μαΐου, είναι για τους Παλαιστίνιους η ημέρα μνήμης για τη «Νάκμπα» – την «καταστροφή» στον πόλεμο του 1948, που είχε ως αποτέλεσμα πολλοί να χάσουν τη ζωή τους και περίπου 700.000 να εκδιωχθούν δια της βίας από τα σπίτια και τα εδάφη τους – δεν αποκλείεται το παραπάνω εφιαλτικό σενάριο να επαληθευτεί.
Η αλήθεια είναι πως πραγματική ειρήνη δεν υπήρξε ποτέ ανάμεσα στο κράτος του Ισραήλ και τους Παλαιστίνιους, όπως δεν περνούσε ούτε εβδομάδα που να μην σημειώνονται αιματηρά επεισόδια.
Ωστόσο, αυτά δεν γενικεύονταν και σίγουρα δεν έπαιρναν τον χαρακτήρα των δύο Ιντιφάντα – των εξεγέρσεων κατά της ισραηλινής κατοχής τις περιόδους 1987-’93 και 2000-’04.
Γιατί, λοιπόν, σημειώνεται τώρα αυτή η νέα έκρηξη, την οποία πολλοί θεωρούν ως το προοίμιο μιας τρίτης Ιντιφάντα; Ποια είναι τα αίτια και οι αφορμές, ποιες μπορεί να είναι οι συνέπειες;
Τι χωρίζει Ισραήλ και Παλαιστίνιους
Η απάντηση θα μπορούσε να είναι μονολεκτική: Μία άβυσσος.
Πέρα όμως από τι ιστορικές αιτίες, που έχουν σφραγίσει τις συνειδήσεις γενεών υπάρχει και ένα σχετικά νέο δεδομένο.
Πρόκειται για την άρνηση του Νετανιάχου και του κόμματός του Λικούντ, καθώς και αρκετών άλλων πολιτικών δυνάμεων να αποδεχθούν την προοπτική της ίδρυσης ενός κράτους της Παλαιστίνης, που θα είναι πραγματικά κυρίαρχο και δεν θα αποτελεί «σφραγίδα».
Γιατί είναι τόσο σημαντική η Ιερουσαλήμ;
Η Ιερουσαλήμ αποτελεί σύμβολο και σημείο συνάντησης και αντιπαράθεσης διαφορετικών θρησκειών, πολιτισμών και εθνών, φιλοξενώντας ιερούς τόπους για τους Μουσουλμάνους, τους Εβραίους και τους Χριστιανούς, τους Ισραηλινούς, τους Άραβες και τους Παλαιστίνιους.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και η συνοικία Σεΐχης Τζαράχ, η οποία βρέθηκε στο επίκεντρο των συγκρούσεων την περασμένη και αυτή την εβδομάδα, έχει πάρει το όνομά της από τον εμίρη που ήταν ο προσωπικός γιατρός του εμβληματικού Σαλαδίνου, ο στρατός του οποίου ανακατέκτησε την Ιερουσαλήμ από τους σταυροφόρους στα τέλη του 12ου αιώνα.
Ποια ήταν η αφορμή για τη νέα έκρηξη;
- Ο ξαφνικός αποκλεισμός ενός χώρου που αποτελούσε δημοφιλή χώρο συνάντησης των Μουσουλμάνων κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού,
- η επικείμενη (για την περασμένη Δευτέρα, 10 Μαΐου) απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου για την έξωση έξι παλαιστινιακών οικογενειών που κατοικούσαν λίγες εκατοντάδες μέτρα από την Πύλη της Δαμασκού και
- η προγραμματισμένη πορεία μίσους φανατικών Εβραίων μέσα από το αραβικό τμήμα της πόλης για να γιορτάσουν την κατάληψή του το 1967, αποτέλεσαν τους πυροκροτητές.
Όσο για την εκρηκτική ύλη, είχε σωρευτεί από την πρόθεση του Ισραήλ να εποικίσει πλήρως όλη την Ιερουσαλήμ – την οποία άλλωστε έχει ονομάσει πρωτεύουσά του – αγνοώντας το διακηρυγμένο αίτημα των Παλαιστινίων το ανατολικό της τμήμα να αποτελέσει την πρωτεύουσα του δικού τους μελλοντικού κράτους.
Παίζουν ρόλο οι εσωτερικές εξελίξεις στα δύο στρατόπεδα;
Ασφαλώς και ναι. Όσον αφορά στο Ισραήλ, είναι γνωστό ότι μετά την τέταρτη εκλογική αναμέτρηση σε διάστημα δύο ετών, το πολιτικό αδιέξοδο δεν έχει αρθεί.
Ο – υπόδικος και μακροβιότερος πρωθυπουργός του Ισραήλ – Μπένιαμιν Νετανιάχου δεν κατάφερε να συγκροτήσει κυβέρνηση και παρέδωσε την εντολή του στον Γιαΐρ Λαπίντ, ο οποίος όμως διέκοψε τις διερευνητικές με το ξέσπασμα των συγκρούσεων, ενώ το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων (πλην των αραβικών κομμάτων) στηρίζει την κυβέρνηση.
Στην παλαιστινιακή πλευρά, από την άλλη, η πρόσφατη απόφαση του 85χρονου Μαχμούντ Αμπάς να αναβάλει επ’ αόριστον τις βουλευτικές και προεδρικές εκλογές, αν και έχουν περάσει 15 και πλέον χρόνια μετά την τελευταία αναμέτρηση, ενέτεινε τη δυσφορία στις τάξεις των Παλαιστινίων και των αντιπάλων του – τόσο της Χαμάς, που είναι κυρίαρχη στη Γάζα όσο και εντός της Φατάχ στη Δυτική Όχθη.
Έτσι, αυτή η σύγκρουση ίσως αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία και για το ξεκαθάρισμα πολιτικών λογαριασμών και στους δύο.
Η στάση της διεθνούς Κοινότητας
Η Ουάσιγκτον και οι Βρυξέλλες, όπως άλλωστε και η Μόσχα, περιορίζονται σε εκκλήσεις για τον «τερματισμό της βίας», αναγνωρίζοντας παράλληλα «το δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα».
Ειδικά οι ΗΠΑ, αν και ο Τζο Μπάιντεν έχει διακηρύξει την πρόθεσή του για μια πιο ισορροπημένη πολιτική στο Παλαιστινιακό, είναι ουσιαστικά «όμηρος» της πολιτικής που ακολούθησε ο προκάτοχός του.
Όσο για την Ευρώπη, με κάθε ευκαιρία επικρίνει τους εποικισμούς, όμως πέραν αυτού ουδέν. Η δε Ρωσία, έχει στενές σχέσεις με κάποια από τα ακραία κόμματα που στηρίζουν τον Νετανιάχου.
Η τακτική Ερντογάν
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι κινήσεις του Ερντογάν βασίζονται κυρίως σε γεωπολιτικούς υπολογισμούς. Ήταν φίλος με το Ισραήλ όσο εξυπηρετούσε τα σχέδιά του και έγινε εχθρός του όταν το είδε σαν εμπόδιο.
Θέλει δε να εμφανιστεί ως ο προστάτης των απανταχού μουσουλμάνων για να αμφισβητήσει την ηγεμονία της Αιγύπτου και της Σ. Αραβίας. Αυτή την περίοδο δε, όπως είναι γνωστό, έχει εξαπολύσει επίθεση φιλίας και προς τις τρεις χώρες.
The post Εφιαλτικά σενάρια στο Μεσανατολικό: 6 ερωτήσεις και απαντήσεις για τις αιτίες και οι αφορμές του νέου αιματοκυλίσματος με επίκεντρο την Ιερουσαλήμ appeared first on economico.gr | Ειδήσεις | Νέα | Επικαιρότητα.